تغییر قانون ارث دختر و پسر

بسیاری از خانواده ها در پی یافتن پاسخی روشن به این دغدغه هستند که آیا قانون سهم الارث دختر و پسر به طور رسمی تغییر کرده است یا خیر. حقیقت این است که تا زمان نگارش این مقاله (بهار و تابستان ۱۴۰۴)، قانون رسمی ارث در ایران مبنی بر تفاوت سهم الارث دختر و پسر (پسر دو برابر دختر) تغییری نکرده است. با این حال، درک این موضوع حساس و پیچیده، نیازمند آگاهی از ریشه های قانونی و فقهی آن، و همچنین شناخت راهکارهای عملی موجود برای افرادی است که تمایل به تقسیم عادلانه تر میراث خود دارند. این نوشتار، خوانندگان را در مسیری همراهی می کند تا با ابعاد گوناگون این قانون آشنا شوند و بتوانند با دیدی بازتر، برای آینده مالی خانواده و فرزندان خود برنامه ریزی کنند.

در هر خانواده ای، موضوع ارث و میراث، نه تنها جنبه های مالی، بلکه ابعاد عمیق عاطفی و اجتماعی را نیز در بر می گیرد. بحث برابری سهم الارث میان دختر و پسر، سال هاست که در محافل حقوقی، فقهی و اجتماعی ایران مطرح بوده و همواره افراد زیادی را به دنبال کسب اطلاعات دقیق در این خصوص کشانده است. برای بسیاری از والدین، تضمین آینده ای عادلانه برای همه فرزندان، فارغ از جنسیت، یک اولویت مهم است و اینجاست که شناخت راهکارهای قانونی موجود برای تعدیل سهم الارث اهمیت می یابد. در این مسیر، آگاهی از پیچیدگی های قانون و مشورت با متخصصان حقوقی، می تواند به خانواده ها در اتخاذ بهترین تصمیم یاری رساند.

واقعیت قانون ارث در ایران: آنچه هر خانواده ای باید بداند

برای درک عمیق تر موضوع تغییر قانون ارث دختر و پسر، ابتدا باید به بستر قانونی فعلی در ایران نگاهی انداخت. این قوانین که ریشه در فقه امامیه دارند، چارچوب مشخصی را برای تقسیم میراث متوفی تعیین کرده اند و هر فردی که با مسائل ارث درگیر است، باید از آن ها مطلع باشد.

سهم الارث فرزندان: نگاهی به مواد قانونی و مبانی فقهی

قانون مدنی ایران، به ویژه ماده ۹۰۷ آن، به صراحت به نحوه تقسیم ارث میان فرزندان اشاره دارد. بر اساس این ماده، در شرایط عادی و در صورت وجود فرزندان پسر و دختر، سهم الارث پسر دو برابر سهم الارث دختر خواهد بود. این قاعده که مبنای فقهی دارد، دلایلی را برای این تفاوت در نظر می گیرد؛ از جمله مسئولیت مرد در تأمین نفقه همسر و فرزندان، پرداخت مهریه و سایر هزینه های زندگی. در این دیدگاه، سهم بیشتر مرد به دلیل بار مالی سنگین تری است که بر دوش او قرار دارد.

برای روشن تر شدن این قاعده، می توان به چند سناریوی ساده اشاره کرد:

• اگر متوفی تنها فرزند پسر داشته باشد، تمامی ترکه میان آن ها به طور مساوی تقسیم می شود.
• اگر متوفی تنها فرزند دختر داشته باشد، تمامی ترکه میان آن ها به طور مساوی تقسیم می شود.
• اما اگر متوفی هم فرزند پسر و هم فرزند دختر داشته باشد، برای هر پسر دو سهم و برای هر دختر یک سهم محاسبه می شود. به عنوان مثال، اگر متوفی یک پسر و یک دختر داشته باشد، کل ترکه به سه سهم تقسیم شده، دو سهم به پسر و یک سهم به دختر می رسد.

این تقسیم بندی، پایه و اساس بسیاری از اختلافات و پرسش ها در زمینه ارث در جامعه امروز ایران است. بسیاری از افراد تلاش می کنند تا با درک این مبانی، راهی برای تحقق عدالت مدنظر خود در تقسیم اموال پیدا کنند.

طبقات و درجات ارث: از فرزندان تا دورترین خویشاوندان

قانون مدنی ایران وراث را در سه طبقه اصلی و هر طبقه را در درجات مختلف دسته بندی می کند. این طبقه بندی سلسله مراتبی است، به این معنی که با وجود حتی یک نفر از وراث طبقه بالاتر، وراث طبقات پایین تر از ارث محروم می شوند. این موضوع برای هر کسی که به فکر برنامه ریزی برای آینده مالی خانواده اش است یا درگیر مسائل ارث شده، بسیار حیاتی است.

1. طبقه اول: شامل پدر، مادر، فرزندان (پسر و دختر) و نوادگان (اولاد اولاد) است. در صورت وجود فرزندان، نوادگان ارث نمی برند، مگر اینکه فرزندان متوفی زنده نباشند که در این صورت نوادگان به قائم مقامی والدین خود ارث می برند.
2. طبقه دوم: شامل اجداد (پدر بزرگ و مادر بزرگ) و برادران و خواهران و اولاد آن هاست. این طبقه تنها در صورتی ارث می برند که هیچ وارثی در طبقه اول وجود نداشته باشد.
3. طبقه سوم: شامل عموها، عمه ها، دایی ها، خاله ها و اولاد آن هاست. این طبقه تنها در صورتی ارث می برند که هیچ وارثی در طبقه اول و دوم وجود نداشته باشد.

سهم الارث همسر (زوج و زوجه) خارج از این طبقات قرار دارد و در کنار تمامی وراث دیگر، سهم مشخصی از ترکه متوفی را دریافت می کند. این ساختار پیچیده نشان می دهد که تقسیم ارث یک فرایند دقیق حقوقی است که نیاز به شناخت کامل قوانین دارد.

ابهام زدایی از تغییر قانون ارث: آیا در سال ۱۴۰۴ عدالت جنسیتی برقرار شده است؟

یکی از پرتکرارترین سوالاتی که در خصوص قانون ارث در ایران مطرح می شود، مربوط به احتمال تغییر یا اصلاح آن است، به ویژه با توجه به بحث های فراگیر در مورد برابری جنسیتی. در این بخش، به طور شفاف به این ابهام پاسخ داده می شود و نگاهی به دیدگاه های مختلف در این زمینه خواهیم داشت.

حقیقت در سال ۱۴۰۴: قانون همچنان پابرجاست

برای بسیاری از افراد، شنیدن اخبار و گمانه زنی ها در مورد تغییر قانون ارث بین دختر و پسر، امیدبخش یا نگران کننده است. اما واقعیت حقوقی در سال ۱۴۰۴ این است که تا زمان نگارش این مقاله (بهار و تابستان ۱۴۰۴)، هیچ اصلاح و تغییر رسمی در قانون مدنی ایران در خصوص برابری سهم الارث دختر و پسر به تصویب نرسیده و لازم الاجرا نشده است. این بدین معناست که قاعده پسر دو برابر دختر در تقسیم ارث فرزندان، همچنان مبنای قانونی دارد.

اخبار و بحث هایی که در رسانه ها یا محافل عمومی درباره تغییر قانون ارث شنیده می شود، معمولاً به طرح های پیشنهادی در مجلس شورای اسلامی یا بحث های کارشناسی اشاره دارد که در مراحل اولیه بررسی قرار دارند و هنوز به قانون تبدیل نشده اند. به عنوان مثال، در سال های اخیر طرح هایی مانند طرح اصلاح مواد ۹۰۷، ۹۰۸ و ۹۴۹ قانون مدنی مطرح شده اند که هدف آن ها ایجاد برابری یا تعدیل در سهم الارث بوده است. اما این طرح ها تا کنون به تصویب نهایی شورای نگهبان نرسیده اند و بنابراین، قدرت اجرایی پیدا نکرده اند.

این وضعیت، گاهی اوقات منجر به سردرگمی در میان مردم می شود. مهم است که بدانیم تا زمانی که یک مصوبه قانونی جدید از سوی مراجع ذی صلاح اعلام نشود، قانون قبلی همچنان معتبر و لازم الاجرا خواهد بود. بنابراین، هرگونه برنامه ریزی برای تقسیم ارث باید با در نظر گرفتن وضعیت قانونی فعلی صورت گیرد.

نبرد دیدگاه ها: موافقان و مخالفان برابری ارث

موضوع برابری ارث دختر و پسر، از دیرباز میدانی برای رویارویی دیدگاه های مختلف بوده است. این بحث تنها یک مسئله حقوقی خشک نیست، بلکه ابعاد عمیق اجتماعی، فقهی، فرهنگی و اقتصادی دارد که هر کدام استدلال های خاص خود را ارائه می دهند.

دیدگاه موافقان برابری ارث

طرفداران برابری ارث بر اصول عدالت جنسیتی و تحولات اجتماعی تأکید دارند. استدلال های اصلی آن ها عبارتند از:

• عدالت جنسیتی: معتقدند که همه انسان ها، فارغ از جنسیت، دارای حقوق مساوی هستند و تفاوت در سهم الارث، نوعی تبعیض جنسیتی محسوب می شود.
• نقش اقتصادی و اجتماعی زنان: در جامعه امروز، بسیاری از زنان دارای شغل، درآمد و مسئولیت های مالی هستند و مانند مردان، بار زندگی را بر دوش می کشند. از این رو، توجیهات فقهی سنتی مبنی بر عدم مسئولیت مالی زن، در بسیاری از موارد کاربرد خود را از دست داده است.
• مقایسه با قوانین سایر کشورها: در بسیاری از کشورهای اسلامی و غیر اسلامی، قوانین ارث به سمت برابری جنسیتی حرکت کرده اند.

موافقان برابری، بر این باورند که اصلاح قانون ارث می تواند به تقویت جایگاه زنان در خانواده و جامعه کمک کند و گامی مهم در راستای تحقق عدالت اجتماعی باشد.

دیدگاه مخالفان برابری ارث

در مقابل، مخالفان برابری ارث، عمدتاً بر احکام فقهی و پیامدهای اجتماعی احتمالی تأکید می کنند. استدلال های آن ها شامل موارد زیر است:

• احکام فقهی: اصلی ترین دلیل مخالفان، مغایرت این برابری با احکام صریح فقه اسلامی (فقه امامیه) است که سهم مرد را دو برابر زن قرار داده است. آن ها این حکم را الهی و تغییرناپذیر می دانند.
• مسئولیت های مالی مردان: همچنان بر این باورند که مردان مسئولیت های مالی سنگین تری (مانند نفقه، مهریه) بر عهده دارند و سهم بیشتر در ارث، جبرانی برای این مسئولیت هاست.
• نگرانی از پیامدهای اجتماعی: برخی ابراز نگرانی می کنند که تغییر این قانون ممکن است به ضرر ساختار خانواده باشد و در برخی موارد، موجب افزایش اختلافات و حتی طلاق شود.

این دو دیدگاه، چالش های پیچیده ای را در مسیر هرگونه اصلاح قانونی ایجاد می کنند و نشان دهنده لزوم بررسی همه جانبه و عمیق موضوع از زوایای مختلف است.

دستیابی به برابری: راه حل های قانونی و عملی در دستان شما

با وجود اینکه قانون رسمی ارث در ایران هنوز به نفع برابری سهم الارث دختر و پسر تغییر نکرده است، اما مسیرهایی قانونی و عملی وجود دارد که افراد می توانند با بهره گیری از آن ها، تا حد امکان به هدف خود برای تقسیم عادلانه تر اموال میان فرزندانشان دست یابند. این راه حل ها به خانواده ها این امکان را می دهد که با اختیار و تصمیم خود، شرایط تقسیم میراث را تعدیل کنند.

وصیت نامه رسمی: میراثی فراتر از قانون

یکی از قدرتمندترین ابزارهای قانونی برای تعدیل سهم الارث، تنظیم وصیت نامه رسمی است. هر فردی می تواند تا یک سوم (ثلث) از کل اموال و دارایی های خود را پس از فوت، به نفع هر شخص یا اشخاصی که می خواهد، وصیت کند. این «ثلث» در اختیار موصی (وصیت کننده) است و می تواند آن را به هر نسبتی، مثلاً برای افزایش سهم الارث دختران خود، اختصاص دهد تا سهم آن ها را به برابری با پسران نزدیک تر کند.

نکات کلیدی در تنظیم وصیت نامه رسمی عبارتند از:

• لزوم مراجعه به دفترخانه: برای اطمینان از صحت و اعتبار وصیت نامه و جلوگیری از هرگونه شبهه یا ایراد، بهتر است وصیت نامه به صورت رسمی در دفتر اسناد رسمی تنظیم شود.
• مشخص بودن اموال: بهتر است در وصیت نامه، اموالی که قرار است از ثلث جدا شوند، به طور دقیق و روشن مشخص شوند.
• وصیت زیاده بر ثلث: اگر کسی بیش از یک سوم اموال خود را وصیت کند (وصیت زیاده بر ثلث)، اجرای آن منوط به تنفیذ (تأیید و موافقت) تمامی ورثه بعد از فوت موصی است. اگر ورثه با آن موافقت نکنند، وصیت فقط تا همان یک سوم معتبر خواهد بود. این نکته به اهمیت گفتگو و تفاهم خانوادگی پیش از فوت اشاره دارد.

وصیت نامه ابزاری قانونی است که به فرد امکان می دهد تا یک سوم از اموال خود را بر خلاف قاعده عمومی ارث، به هر نسبتی که صلاح می داند، میان وراث یا سایر اشخاص تقسیم کند و راهی برای ایجاد عدالت مدنظر او باشد.

صلح و هبه (بخشش): تصمیم گیری در زمان حیات

راهکار دیگری که به والدین این امکان را می دهد تا اموال خود را به صورت عادلانه تر تقسیم کنند، استفاده از قراردادهای صلح یا هبه (بخشش) در زمان حیات است. در این روش، افراد می توانند پیش از فوت، اموال منقول (مانند خودرو، سهام، پول) و غیرمنقول (مانند زمین، خانه) خود را به صورت مساوی یا هر نسبتی که خودشان تعیین می کنند، به فرزندان خود منتقل کنند.

مزایای صلح و هبه:

• اختیار کامل: والدین اختیار کامل دارند که اموال خود را به هر نسبتی که می خواهند بین فرزندان یا حتی سایر افراد تقسیم کنند.
• عدم نیاز به تنفیذ ورثه: برخلاف وصیت زیاده بر ثلث، قرارداد صلح یا هبه که در زمان حیات فرد منعقد می شود، نیازی به تأیید ورثه پس از فوت ندارد و به طور کامل لازم الاجراست.
• صلح عمری: یکی از انواع صلح، صلح عمری است که در آن، فرد مال خود را به فرزندانش صلح می کند، اما حق استفاده از منافع آن (مثل اجاره بها یا سکونت) را تا پایان عمر خود حفظ می کند. این روش، آرامش خاطر والدین را از بابت تأمین نیازهایشان در طول حیات فراهم می کند.

نکات حقوقی مهم در تنظیم سند صلح یا هبه شامل مراجعه به دفاتر اسناد رسمی و ثبت دقیق جزئیات انتقال است.

تقسیم توافقی ترکه بین ورثه: اجماع ورثه برای عدالت

گاهی اوقات، متوفی در زمان حیات خود هیچ وصیت نامه یا صلح نامه ای تنظیم نکرده است. در چنین شرایطی، پس از فوت، اگر تمامی ورثه (به شرط اینکه بالغ و عاقل باشند) به صورت کتبی و رسمی با یکدیگر توافق کنند، می توانند اموال متوفی را به هر نسبتی که خودشان صلاح می دانند، تقسیم کنند. این تقسیم می تواند به صورت مساوی بین دختران و پسران باشد.

برای موفقیت این روش، لزوم وجود اجماع کامل میان تمام ورثه بسیار مهم است. حتی اگر یکی از ورثه با تقسیم توافقی موافقت نکند، این روش امکان پذیر نخواهد بود و تقسیم بر اساس قانون مدنی انجام خواهد شد. بنابراین، در چنین شرایطی، گفتگو و تفاهم بین اعضای خانواده، نقش حیاتی در دستیابی به عدالت مدنظر ایفا می کند.

سایر ابزارهای حقوقی: فراتر از مرزهای معمول

گاهی اوقات، خانواده ها می توانند با مشورت وکیل متخصص، از راه حل های قانونی دیگری نیز برای مدیریت و انتقال اموال خود استفاده کنند. به عنوان مثال، ثبت شرکت های خانوادگی برای مدیریت اموال، یا انتقال سهام و دارایی ها به صورت مشترک با فرزندان، می تواند ابزارهای خلاقانه ای برای رسیدن به اهداف تقسیم عادلانه باشد. این روش ها نیاز به تحلیل دقیق شرایط هر خانواده و استفاده از مشاوره های تخصصی دارند.

گستره قانون ارث: سهم الارث سایر وراث

موضوع ارث تنها به سهم الارث فرزندان محدود نمی شود و قانون برای سایر وراث نیز سهم های مشخصی را تعیین کرده است. آگاهی از این سهم ها برای درک جامع قانون ارث و مدیریت صحیح آن ضروری است.

همسر (زوج و زوجه): شریک زندگی، شریک ارث

یکی از مهم ترین وراث در هر خانواده، همسر متوفی است که سهم خاصی از ترکه را به خود اختصاص می دهد و این سهم، مستقل از طبقات ارث است. میزان سهم الارث همسر بسته به وجود یا عدم وجود فرزند برای متوفی، متفاوت است:

• با وجود فرزند: اگر متوفی فرزند داشته باشد، سهم الارث زوج (مرد) یک چهارم و سهم الارث زوجه (زن) یک هشتم از اعیان اموال منقول (مانند خودرو، پول) و قیمت ابنیه و اشجار (مانند خانه و درختان) خواهد بود.
• بدون فرزند: اگر متوفی فرزندی نداشته باشد، سهم الارث زوج (مرد) نصف و سهم الارث زوجه (زن) یک چهارم از کل اموال متوفی است.

در سال های اخیر، بحث هایی برای تغییر و افزایش سهم الارث همسر، به ویژه زوجه، مطرح شده است. برخی طرح های پیشنهادی در مجلس، به دنبال این بودند که سهم همسر را در همه حالات (با فرزند یا بدون فرزند) به یک چهارم از کل ترکه افزایش دهند. اما لازم به ذکر است که این طرح ها هنوز به قانون تبدیل نشده و همچنان همان قواعد سابق در حال اجرا هستند.

پدر و مادر: ریشه های خانواده

پدر و مادر متوفی نیز، در صورتی که در قید حیات باشند، از وراث طبقه اول محسوب می شوند و سهم مشخصی از ارث را دریافت می کنند:

• در کنار فرزندان: اگر متوفی دارای فرزند باشد، پدر و مادر هر کدام یک ششم از کل ترکه را به ارث می برند.
• در صورت عدم وجود فرزند: اگر متوفی فرزندی نداشته باشد، سهم پدر و مادر متفاوت خواهد بود و ممکن است تمام یا بخش عمده ای از ارکه به آن ها برسد، مگر اینکه همسر متوفی نیز وارث باشد.

سهم الارث پدر و مادر نشان دهنده احترام و جایگاهی است که قانون برای این ریشه های اصلی خانواده قائل است.

برادر و خواهر: در نبود وارثان نزدیک تر

برادران و خواهران متوفی، در طبقه دوم وراث قرار دارند و تنها در صورتی از متوفی ارث می برند که هیچ وارثی از طبقه اول (فرزند، نوه، پدر، مادر) در قید حیات نباشد. در این صورت، تقسیم ارث میان برادران و خواهران نیز از قاعده پسر دو برابر دختر تبعیت می کند؛ یعنی سهم برادر دو برابر سهم خواهر خواهد بود.

این قاعده در میان برادران و خواهران ابوینی (پدر و مادری) و ابی (پدری) یا امی (مادری) نیز تفاوت هایی دارد که در قانون مدنی به تفصیل بیان شده است. این پیچیدگی ها، اهمیت مشورت با وکیل را در شرایط خاص بیشتر می کند.

نوادگان (اولاد اولاد): وارثان قائم مقام

نوادگان (فرزندان فرزندان متوفی) نیز در طبقه اول وراث قرار می گیرند، اما در صورتی از ارث بهره مند می شوند که هیچ فرزندی از متوفی در قید حیات نباشد. در این حالت، نوادگان به قائم مقامی والدین خود (فرزند متوفی) ارث می برند. این بدان معناست که سهم الارث آن ها، همان سهمی است که اگر والدینشان زنده بودند، دریافت می کردند.

قاعده پسر دو برابر دختر در میان نوادگان نیز اعمال می شود. به عنوان مثال، اگر فرزند متوفی پسر بوده و خودش دو فرزند (یک نوه پسر و یک نوه دختر) داشته باشد، آن نوه پسر دو برابر نوه دختر ارث می برد، درست همانند سهم والدینشان.

شناخت دقیق این جزئیات، در بسیاری از مواقع مانع از بروز اختلافات و سوءتفاهم ها در میان خانواده ها می شود و به آن ها کمک می کند تا با آرامش بیشتری به مسائل ارث رسیدگی کنند.

توصیه های کلیدی برای آینده نگری و آرامش خانواده

در میان پیچیدگی های قوانین ارث و انتظارات متفاوت در خانواده ها، ایجاد آرامش و جلوگیری از اختلافات آتی، نیازمند رویکردی هوشمندانه و پیش بینانه است. برای هر کسی که به فکر آینده مالی خود و عزیزانش است، چند توصیه کلیدی وجود دارد که می تواند راهگشا باشد.

یکی از مهم ترین گام ها، اهمیت گفت وگوی شفاف و صریح در خانواده پیش از فوت است. صحبت کردن در مورد انتظارات، آرزوها و نحوه تقسیم اموال، می تواند بسیاری از سوءتفاهم ها را از بین ببرد و به ایجاد تفاهم و همدلی کمک کند. این گفت وگوها می توانند پایه ای برای تصمیم گیری های آگاهانه و توافقات خانوادگی باشند که از بروز درگیری های احتمالی در آینده جلوگیری می کنند. هیچ چیز به اندازه درگیری های مالی وراثت نمی تواند پیوندهای خانوادگی را سست کند.

پس از گفت وگوی اولیه، ضرورت اقدام به موقع برای تنظیم اسناد قانونی (وصیت نامه، صلح نامه) برای جلوگیری از اختلافات آتی بسیار حیاتی است. این اسناد، نه تنها بازتاب دهنده اراده و خواست فرد هستند، بلکه به عنوان سند رسمی، راه را برای اجرای صحیح تقسیم اموال هموار می کنند. به تعویق انداختن این اقدامات، ممکن است خانواده را در آینده با چالش های غیرمنتظره ای روبرو کند. در این زمینه، انتخاب نوع سند مناسب (وصیت نامه یا صلح نامه) بستگی به اهداف و شرایط خاص هر فرد دارد و نیاز به بررسی دقیق توسط متخصص دارد.

در این مسیر پیچیده، تأکید بر نقش حیاتی مشاوره با وکیل متخصص امور ارث برای انتخاب بهترین راهکار متناسب با شرایط هر خانواده، نمی تواند نادیده گرفته شود. وکیل متخصص با آگاهی از جدیدترین قوانین و رویه های قضایی، می تواند اطلاعات دقیق و کاربردی ارائه دهد، در تنظیم اسناد قانونی کمک کند و از منافع موکلان خود در صورت بروز اختلاف دفاع نماید. این سرمایه گذاری برای مشاوره حقوقی، در بلندمدت از هدر رفتن زمان، انرژی و حتی سرمایه در دادگاه ها جلوگیری خواهد کرد.

در نهایت، باید توجه به جنبه های عاطفی و اجتماعی در کنار جنبه های مالی را نیز در نظر داشت. ارث و میراث، فراتر از اعداد و ارقام، به یادگارهای عاطفی و روابط انسانی نیز گره خورده است. تلاش برای ایجاد عدالت و شفافیت، می تواند به حفظ روابط خانوادگی و آرامش روحی همه اعضا کمک کند.

برنامه ریزی دقیق، گفت وگوی شفاف و بهره گیری از مشاوره حقوقی تخصصی، سه ستون اصلی برای تضمین آرامش خانواده و اجرای عادلانه وصیت در موضوع ارث هستند.

نتیجه گیری

در بررسی جامع وضعیت تغییر قانون ارث دختر و پسر به این نتیجه می رسیم که با وجود بحث های فراوان در محافل حقوقی و اجتماعی و طرح های پیشنهادی در مجلس، قانون رسمی ارث در ایران تا بهار و تابستان ۱۴۰۴ تغییری نکرده است و قاعده فقهی و قانونی پسر دو برابر دختر در تقسیم سهم الارث فرزندان همچنان پابرجا است. این حقیقت حقوقی، به معنای نادیده گرفتن دغدغه های برابری خواهانه نیست، بلکه تأکیدی است بر لزوم شناخت دقیق وضعیت موجود برای تصمیم گیری های آتی.

با این حال، مهم است که بدانیم برای افرادی که تمایل به ایجاد عدالت بیشتر یا تقسیم مورد نظر خود میان فرزندانشان دارند، راه های قانونی متعددی وجود دارد. ابزارهایی مانند تنظیم وصیت نامه رسمی تا یک سوم اموال، صلح و هبه (بخشش) اموال در زمان حیات، و تقسیم توافقی ترکه با رضایت همه ورثه پس از فوت، همگی مسیرهایی هستند که به افراد این امکان را می دهند تا اراده خود را در مورد نحوه توزیع میراث اعمال کنند. این راهکارها، قدرت اختیار و برنامه ریزی را به خانواده ها بازمی گردانند و می توانند از بروز اختلافات ناخواسته در آینده جلوگیری نمایند.

مسیر پیچیده امور ارثی، پر از ظرایف قانونی است که می تواند برای افراد عادی گیج کننده باشد. از این رو، برای هرگونه ابهام، نیاز به راهنمایی تخصصی و تنظیم اسناد قانونی معتبر و منطبق با شرایط منحصر به فرد هر خانواده، مشاوره با وکیل مجرب در امور ارث اکیداً توصیه می شود. یک وکیل متخصص می تواند با ارائه اطلاعات دقیق، کمک به انتخاب بهترین راهکار و تنظیم صحیح اسناد، اطمینان خاطر را برای شما و عزیزانتان به ارمغان آورد و میراثی از آرامش را برای نسل های بعدی بر جای بگذارد.