قانون جدید برابری ارث زن و مرد ۱۴۰۴

تا سال ۱۴۰۴، هیچ قانون جدیدی برای برابری کامل ارث زن و مرد در ایران به تصویب نرسیده است و قوانین فعلی بر مبنای فقه اسلامی و ماده ۹۰۷ قانون مدنی جاری هستند که سهم پسر را دو برابر دختر تعیین می کند. جامعه همواره در جستجوی عدالت در تقسیم اموال متوفی بوده و ابهامات زیادی پیرامون تغییرات احتمالی در این قوانین، به ویژه در مورد سهم الارث زن و مرد، وجود دارد. افراد بسیاری به دنبال اطلاعات دقیق و موثق در این زمینه هستند تا از سردرگمی ها خارج شده و با آگاهی کامل تصمیم های لازم را اتخاذ کنند. این مقاله با هدف شفاف سازی واقعیت ها، بررسی ابهامات و ارائه راه کارهای قانونی موجود، به تمامی سوالات و دغدغه های مطرح شده در این زمینه پاسخ خواهد داد.

دغدغه های مربوط به عدالت در تقسیم ارث و سوالات مکرر در خصوص برابری سهم الارث زن و مرد، از جمله مباحث مهم اجتماعی و حقوقی در ایران محسوب می شود. همواره زمزمه ها و بحث هایی در مورد احتمال تغییر قانون جدید برابری ارث زن و مرد ۱۴۰۴ به گوش می رسد که این موضوع جستجوهای فراوانی را با محوریت «قانون جدید» و «سال ۱۴۰۴» در پی داشته است. این انتظارات و ابهامات، لزوم ارائه توضیحات جامع و مستند را بیش از پیش نمایان می سازد تا افراد بتوانند با درک صحیح از واقعیت های حقوقی، برنامه ریزی های آتی خود را انجام دهند. از همین رو، این نوشتار با رویکردی تحلیلی و آموزشی، به بررسی دقیق وضعیت قانونی سهم الارث زن و مرد، طرح های پیشنهادی مطرح شده، و همچنین راه کارهای قانونی موجود برای نزدیک تر کردن سهم الارث فرزندان می پردازد تا پاسخی جامع و شفاف به تمامی ابهامات موجود ارائه شود.

۱. وضعیت فعلی قانون ارث در ایران (تا پایان سال ۱۴۰۴): واقعیت ها و اصول حقوقی

مبنای تقسیم ارث در نظام حقوقی ایران، قانون مدنی است که خود برگرفته از احکام فقهی اسلام است. این نظام حقوقی، اصول و قواعد خاصی را برای توزیع اموال متوفی میان وراث تعیین کرده است که آشنایی با آن ها برای هر شهروند ضروری است. درک صحیح از این اصول، نه تنها به روشن شدن ابهامات کمک می کند، بلکه زمینه را برای تصمیم گیری های آگاهانه در مسائل مربوط به وصیت و تقسیم اموال فراهم می آورد. این بخش به تشریح جزئیات تغییر قانون ارث زن و مرد می پردازد.

۱.۱. مبنای قانونی تقسیم ارث در ایران

قانون مدنی ایران در ماده ۹۰۷ به صراحت بیان می دارد که «اگر برای متوفی اولاد متعدد باشد در صورتی که تمام اولاد پسر یا تمام دختر باشند ترکه بین آن ها بالسویه تقسیم می شود و اگر اولاد بعضی پسر و بعضی دختر باشند برای پسران دو سهم و برای دختران یک سهم است». این اصل، اساسی ترین قاعده در تقسیم ارث بین فرزندان در ۱۴۰۴ است. ریشه های فقهی این تفاوت در سهم الارث، به مسئولیت های مالی مردان در خانواده بازمی گردد که شامل نفقه همسر، دیه و مهریه می شود. از نظر فقه اسلامی، مردان مکلف به تأمین معیشت خانواده و پرداخت دیه در موارد لازم هستند، در حالی که زنان چنین تکلیفی ندارند. بنابراین، سهم بیشتر مردان در ارث، نوعی توازن در بار مسئولیت های مالی آن ها محسوب می شود.

۱.۲. طبقات و درجات ارث

بر اساس قانون مدنی، وراث بر سه طبقه اصلی تقسیم می شوند که حضور هر طبقه، مانع ارث بری طبقات بعدی می شود. این ساختار، اولویت بندی مشخصی را برای وراثت تعیین می کند:

• طبقه اول: پدر و مادر، فرزندان و نوادگان (اولاد اولاد). این طبقه در اولویت اصلی قرار دارد.
• طبقه دوم: اجداد (پدربزرگ و مادربزرگ) و خواهر و برادر و فرزندان آن ها. در صورت عدم وجود هر یک از افراد طبقه اول، نوبت به این طبقه می رسد.
• طبقه سوم: عمو، عمه، دایی، خاله و فرزندان آن ها. در صورت عدم وجود وراث در طبقات اول و دوم، افراد این طبقه از متوفی ارث می برند.

این اولویت بندی تضمین می کند که نزدیک ترین خویشاوندان نسبی در ابتدا از متوفی ارث ببرند و تا زمانی که حتی یک نفر از طبقه اول وجود داشته باشد، طبقات بعدی از ارث محروم خواهند بود.

۱.۳. سهم الارث در سناریوهای مختلف (با مثال های عددی)

برای روشن شدن سهم الارث دختر و پسر ۱۴۰۴ و سایر وراث، بررسی سناریوهای مختلف با مثال های عددی می تواند بسیار مفید باشد:

۱.۳.۱. سهم الارث فرزندان

تقسیم ارث میان فرزندان، از جمله رایج ترین موارد است که قواعد خاص خود را دارد:

• فقط یک فرزند (دختر یا پسر): اگر متوفی تنها یک فرزند داشته باشد، خواه پسر باشد یا دختر، تمام ترکه به او می رسد.
• چند دختر: اگر متوفی چند فرزند دختر داشته باشد و فرزندی پسر نداشته باشد، تمام ترکه به طور مساوی میان دختران تقسیم می شود.
• چند پسر: اگر متوفی چند فرزند پسر داشته باشد و فرزندی دختر نداشته باشد، تمام ترکه به طور مساوی میان پسران تقسیم می شود.
• فرزندان دختر و پسر با هم: در این حالت، سهم پسر دو برابر سهم دختر خواهد بود. به عنوان مثال، اگر متوفی مبلغ ۹۰ میلیون تومان ارث به جا گذاشته باشد و دارای یک پسر و یک دختر باشد، ابتدا کل مبلغ به سه سهم تقسیم می شود (دو سهم برای پسر و یک سهم برای دختر). در این صورت، پسر ۶۰ میلیون تومان و دختر ۳۰ میلیون تومان ارث می برد.

۱.۳.۲. سهم الارث همسر (زوج و زوجه)

سهم الارث همسر، قبل از تقسیم سهم فرزندان و سایر وراث، از کل دارایی متوفی برداشت می شود و شرایط آن به وجود یا عدم وجود فرزند متوفی بستگی دارد:

شرایط	سهم الارث زوجه (همسر زن)	سهم الارث زوج (همسر مرد)
در صورت وجود فرزند متوفی	یک هشتم (از اموال منقول و قیمت اموال غیرمنقول)	یک چهارم
در صورت عدم وجود فرزند متوفی	یک چهارم (از اموال منقول و قیمت اموال غیرمنقول)	یک دوم (نصف)

در سهم الارث همسر با فرزند و بدون فرزند ۱۴۰۴، این قواعد ثابت و لازم الاجرا هستند. این تفاوت در سهم الارث زوج و زوجه، نیز ریشه های فقهی دارد که در آن مرد مسئولیت تأمین نفقه همسرش را بر عهده دارد و پس از فوت زن، در صورت داشتن مسئولیت های مالی قبلی، سهم بیشتری به او تعلق می گیرد.

۱.۳.۳. سهم الارث والدین (پدر و مادر متوفی)

سهم الارث پدر و مادر متوفی نیز در طبقه اول وراث قرار می گیرد و با توجه به وجود یا عدم وجود فرزندان متوفی تعیین می شود:

• با وجود فرزندان: اگر متوفی فرزند داشته باشد، هر یک از پدر و مادر، یک ششم از کل دارایی متوفی را به ارث می برند. باقی مانده دارایی میان فرزندان طبق قاعده پسر دو برابر دختر تقسیم می شود.
• بدون وجود فرزندان: اگر متوفی فرزند نداشته باشد، مادر یک سوم و پدر دو سوم از دارایی متوفی را به ارث می برند. اگر متوفی همسر نیز داشته باشد، ابتدا سهم همسر برداشته شده و سپس باقی مانده میان پدر و مادر تقسیم می شود.

۱.۳.۴. سهم الارث خواهر و برادر

خواهر و برادر در طبقه دوم وراث قرار دارند و تنها در صورت عدم وجود هر یک از وراث طبقه اول (پدر و مادر، فرزندان، نوادگان) از متوفی ارث می برند. تقسیم ارث برادر و خواهر ۱۴۰۴ نیز بر اساس قواعد خاصی صورت می گیرد:

• خواهران و برادران ابوینی (پدر و مادری) و ابی (پدری): در این حالت نیز قاعده پسر دو برابر دختر اعمال می شود. یعنی برادر دو برابر خواهر ارث می برد.
• خواهران و برادران امی (مادری): در این مورد، تمامی خواهران و برادران مادری (چه زن و چه مرد) سهم یکسانی از ارث می برند. اگر یک خواهر یا برادر مادری باشد، یک ششم ارث می برد. اگر چند خواهر و برادر مادری باشند، یک سوم ارث را به تساوی تقسیم می کنند.

۱.۳.۵. سهم الارث نوه (اولاد اولاد)

نوه ها (اولاد اولاد) نیز در طبقه اول وراث قرار دارند، اما تنها زمانی ارث می برند که فرزند مستقیم متوفی (پدر یا مادر نوه) در قید حیات نباشد. در این صورت، نوه قائم مقام پدر یا مادر فوت شده خود می شود و سهم الارث را به جای آن ها دریافت می کند. به عنوان مثال، اگر متوفی دو فرزند داشته باشد، یک پسر و یک دختر، و پسر پیش از متوفی فوت کرده باشد و دارای دو فرزند (نوه) باشد، این دو نوه به قائم مقامی پدر خود (پسر متوفی) ارث می برند. سهم آن ها از ارث نیز مطابق قاعده پسر دو برابر دختر بین خودشان تقسیم می شود، یعنی اگر نوه پسری و دختری باشند، نوه پسر دو برابر نوه دختر ارث خواهد برد. این موضوع سهم الارث نوه در قانون جدید را روشن می سازد.

۲. قانون جدید برابری ارث زن و مرد ۱۴۰۴: آیا خبری هست؟

یکی از پرتکرارترین سوالات در میان افکار عمومی، پیرامون احتمال تصویب قانون جدید برابری ارث زن و مرد ۱۴۰۴ است. این بخش به طور صریح به این پرسش پاسخ داده و به بررسی طرح های پیشنهادی و منشأ شایعات می پردازد.

۲.۱. پاسخ صریح و قاطع: آیا قانون برابری سهم الارث زن و مرد در سال ۱۴۰۴ تصویب و اجرایی شده است؟

تا این تاریخ، یعنی پایان سال ۱۴۰۴، هیچ قانون جدیدی برای برابری کامل سهم الارارث زن و مرد در ایران به تصویب نرسیده است. قوانین مربوط به ارث، همانند گذشته، بر مبنای احکام فقه اسلامی و مواد قانون مدنی جاری هستند که در آن ها سهم پسر دو برابر سهم دختر تعیین شده است. هرگونه خبری مبنی بر تصویب و اجرای این قانون در سال ۱۴۰۴، فاقد اعتبار قانونی است و صرفاً در حد شایعه باقی مانده است.

۲.۲. بررسی طرح های پیشنهادی مجلس

در سال های اخیر، برخی تلاش ها برای اصلاح قانون ارث و نزدیک کردن سهم الارث دختر و پسر صورت گرفته است. یکی از مهم ترین این تلاش ها، «طرح اصلاح مواد ۹۰۷، ۹۰۸ و ۹۴۹ قانون مدنی» بود که در سال ۱۴۰۱ در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید. این طرح با هدف ایجاد نوعی برابری در سهم الارث فرزندان دختر و پسر ارائه شده بود. با این حال، همانطور که پیشتر اشاره شد، تصویب یک طرح در مجلس به معنای تبدیل شدن آن به قانون لازم الاجرا نیست. هر طرح مصوب مجلس برای لازم الاجرا شدن، نیازمند تأیید شورای نگهبان است. شورای نگهبان مسئولیت انطباق مصوبات مجلس با موازین شرع و قانون اساسی را بر عهده دارد. طرح مذکور، به دلیل وجود احتمالی مغایرت با موازین شرعی، تا سال ۱۴۰۴ به تأیید شورای نگهبان نرسیده و بنابراین، به قانون تبدیل نشده است.

تا پایان سال ۱۴۰۴، هیچ قانون جدیدی مبنی بر برابری کامل سهم الارث زن و مرد در ایران به تصویب نرسیده و قوانین موجود بر مبنای فقه اسلامی جاری است.

۲.۳. شایعات و ابهامات رایج

مکرراً در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی صحبت هایی درباره قانون جدید ۱۴۰۴ و برابری ارث زن و مرد مطرح می شود. منشأ این شایعات معمولاً انتشار اخبار نادرست یا برداشت های غلط از طرح های پیشنهادی مجلس است. اهمیت دارد که عموم مردم تفاوت بین یک «طرح» مصوب مجلس و یک «قانون لازم الاجرا» را درک کنند. طرح ها تنها یک گام در فرآیند قانون گذاری هستند و تا زمانی که مراحل تأیید نهایی را از شورای نگهبان و ابلاغ توسط رئیس جمهور طی نکنند، ارزش قانونی ندارند. بنابراین، هرگونه ادعایی مبنی بر تغییر و برابری قانون ارث زن و مرد در سال ۱۴۰۴، تا اطلاع ثانوی و انتشار رسمی قوانین جدید، صرفاً یک شایعه محسوب می شود.

۳. راه کارهای قانونی برای نزدیک کردن سهم الارث دختر و پسر (با هدف عدالت بیشتر)

با وجود اینکه قانون برابری کامل ارث زن و مرد به تصویب نرسیده است، اما شهروندان می توانند با بهره گیری از برخی ابزارهای قانونی، اراده خود را برای تقسیم عادلانه تر اموال میان فرزندانشان، به ویژه دختران و پسران، اعمال کنند. این راه کارها فرصتی را فراهم می آورند تا متوفی بتواند بخشی از اموال خود را بر اساس نظر و خواست خویش توزیع کند.

۳.۱. وصیت نامه رسمی

وصیت نامه، یکی از متداول ترین و مؤثرترین ابزارهای قانونی برای اعمال اراده متوفی در مورد اموال خود است. بر اساس قانون مدنی، هر فرد می تواند تا یک سوم از اموال خود را به هر طریقی که مایل است، وصیت کند. این یک سوم، تحت عنوان «ثلث مال» شناخته می شود و اجرای آن پس از فوت متوفی، بدون نیاز به رضایت وراث، الزامی است.

• نحوه تنظیم وصیت نامه برای تخصیص سهم بیشتر به دختران: اگر فردی بخواهد سهم دخترانش را به پسران نزدیک تر کند، می تواند در وصیت نامه ای رسمی، یک سوم از اموال خود را به دخترانش (یا به یکی از آن ها) وصیت کند. برای مثال، اگر مجموع ارث ۹۰ میلیون تومان باشد، فرد می تواند ۳۰ میلیون تومان را به دخترانش وصیت کند تا سهم آن ها از حالت عادی بیشتر شود و سپس، باقی مانده (۶۰ میلیون تومان) طبق قانون ارث (پسر دو برابر دختر) تقسیم خواهد شد.
• محدودیت ها: وصیت بر مازاد بر یک سوم اموال، تنها در صورتی نافذ و قابل اجرا است که تمامی وراث، پس از فوت متوفی، آن را تنفیذ و تأیید کنند. در غیر این صورت، آن بخش از وصیت که از یک سوم بیشتر است، باطل و بی اعتبار خواهد بود. این موضوع به «وصیت زیاده بر ثلث» معروف است.

وصیت نامه رسمی ابزاری قدرتمند است که به هر فرد امکان می دهد تا یک سوم از اموال خود را پیش از فوت، بر اساس اراده خود تقسیم کند و به عدالت مورد نظر خود نزدیک تر شود.

۳.۲. هبه (بخشش اموال در زمان حیات)

هبه به معنای بخشیدن یا منتقل کردن اموال به دیگری در زمان حیات است و یکی از راه کارهای بسیار مؤثر برای برابری سهم الارث دختر و پسر محسوب می شود. در این روش، فرد می تواند پیش از فوت خود، هر مقدار از اموالش را که مایل است، به یکی از فرزندان (دختر یا پسر) یا حتی به فرد دیگری ببخشد و به نام او منتقل کند. این کار می تواند به صورت رسمی (در دفترخانه) انجام شود تا از هرگونه ابهام یا نزاع در آینده جلوگیری شود.

• مزایای هبه: بزرگترین مزیت هبه این است که برخلاف وصیت، نیازی به تنفیذ و تأیید سایر وراث پس از فوت ندارد و اراده متوفی در زمان حیات، به طور کامل و قطعی اجرا می شود. با هبه، اختیار کامل در دست فرد است تا اموال خود را به هر نحو که عادلانه می داند، توزیع کند.
• شرایط صحت هبه: برای اینکه هبه از نظر قانونی صحیح باشد، باید شرایطی مانند «قبض و اقباض» (یعنی مال به گیرنده تحویل داده شود و او نیز آن را بپذیرد) رعایت شود. بهتر است برای اعتبار بیشتر، این عمل در دفتر اسناد رسمی ثبت شود.

۳.۳. صلح عمری (قرارداد صلح در زمان حیات)

صلح عمری برای تقسیم ارث، یکی از راه کارهای پیشرفته و کارآمد برای تقسیم عادلانه و قطعی اموال است. در این قرارداد، فرد (صلح کننده) می تواند اموال خود را در زمان حیات به یکی از فرزندان یا سایر افراد منتقل کند، با این شرط که منافع و حق استفاده از آن اموال تا پایان عمر در اختیار خود صلح کننده باقی بماند. به عبارت دیگر، مالکیت عین مال به گیرنده منتقل می شود، اما حق بهره برداری از آن (مثلاً اجاره بها، سود بانکی و غیره) تا زمان فوت صلح کننده به خودش تعلق دارد.

• توضیح مفهوم و تفاوت آن با وصیت: برخلاف وصیت که پس از فوت اجرا می شود و محدودیت یک سوم دارد، صلح عمری یک قرارداد قطعی و لازم الاجرا در زمان حیات است که نیازی به تأیید و تنفیذ وراث ندارد. این روش، بسیار قدرتمند است و می تواند اختلافات احتمالی بر سر ارث را به طور کامل از بین ببرد.
• عدم نیاز به تنفیذ وراث: مهمترین مزیت صلح عمری این است که پس از فوت صلح کننده، اموال به صورت خودکار و بدون نیاز به رضایت سایر وراث، به نام گیرنده (متصالح) می شود. این امر، اراده متوفی را به طور کامل تضمین می کند.

۳.۴. سایر روش های قانونی (به اختصار)

علاوه بر وصیت، هبه و صلح عمری، روش های دیگری نیز وجود دارند که البته در موارد خاص تری کاربرد دارند:

• قراردادهای مشارکت: فرد می تواند در زمان حیات خود با فرزندانش قراردادهای مشارکت اقتصادی منعقد کند و بخشی از اموال خود را به این طریق به آن ها منتقل کند.
• وقف: در موارد خاص، فرد می تواند بخشی از اموال خود را وقف کند. وقف نیز اراده واقف را برای استفاده از مال در مسیر خیر و اهداف مشخص، برای همیشه جاری می سازد.

۴. نکات مهم و توصیه های حقوقی

در کنار تمامی موارد مطرح شده، توجه به نکات حقوقی خاص و بهره گیری از مشاوره های تخصصی، می تواند به جلوگیری از بسیاری از مشکلات و اختلافات آتی کمک کند. مسائل مربوط به ارث، به دلیل حساسیت های خانوادگی و مالی، نیاز به دقت و ظرافت ویژه ای دارد.

• سهم الارث فرزندان نامشروع: بر اساس قانون مدنی ایران، فرزندان نامشروع از پدر و مادر خود ارث نمی برند و رابطه وراثت تنها میان فرزندان مشروع برقرار است. این یک اصل ثابت در قوانین ارث ایران است.
• اهمیت مشاوره با وکیل یا مشاور حقوقی متخصص: با توجه به پیچیدگی های قوانین ارث و تنوع سناریوهای ممکن، اکیداً توصیه می شود که برای هرگونه برنامه ریزی در خصوص تقسیم اموال یا پیگیری امور مربوط به ارث، با وکیل یا مشاور حقوقی متخصص در امور ارث مشورت شود. یک مشاور آگاه می تواند با بررسی جزئیات هر پرونده، بهترین و قانونی ترین راه کارها را پیشنهاد دهد و از بروز اختلافات احتمالی در آینده جلوگیری کند. این مشاوره برای اطمینان از صحت و درستی اقدامات، به خصوص در مواردی مانند تنظیم وصیت نامه یا صلح عمری، حیاتی است. این کار به حقوق زنان در ارث نیز کمک می کند تا از تمامی امکانات قانونی به نحو احسن بهره مند شوند.
• لزوم آگاهی از تغییرات احتمالی آتی در قوانین: اگرچه تا سال ۱۴۰۴ هیچ قانون جدید برابری ارث زن و مرد تصویب نشده است، اما فرآیند قانون گذاری همواره در حال تغییر و تحول است. طرح هایی برای اصلاح قوانین ممکن است در آینده مجدداً مطرح شوند و به تصویب برسند. بنابراین، لازم است که افراد به طور دوره ای از آخرین تغییرات قانونی مطلع باشند و اطلاعات خود را به روز کنند. پیگیری اخبار موثق از مراجع رسمی و قانونی، بهترین راه برای کسب اطلاع در این زمینه است.

مدیریت و تقسیم ارث، از جمله حساس ترین و مهم ترین مسائل حقوقی و خانوادگی است که نیاز به آگاهی و دقت فراوان دارد. با درک صحیح از قوانین و بهره گیری از مشاوره های تخصصی، می توان از بروز بسیاری از مشکلات پیشگیری کرد و عدالت مورد نظر را در تقسیم اموال محقق ساخت.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، تا پایان سال ۱۴۰۴، قانون جدید برابری ارث زن و مرد ۱۴۰۴ در ایران به تصویب نرسیده و اجرایی نشده است. قوانین فعلی، که ریشه در فقه اسلامی و ماده ۹۰۷ قانون مدنی دارند، همچنان جاری هستند و بر اساس آن ها، سهم الارث پسر دو برابر سهم دختر تعیین می شود. این وضعیت، با وجود طرح های پیشنهادی در مجلس شورای اسلامی، تغییری نکرده و این طرح ها تا کنون به دلیل عدم تأیید شورای نگهبان، به قانون تبدیل نشده اند. بنابراین، اطلاعات مربوط به برابری کامل ارث زن و مرد در سال ۱۴۰۴، صرفاً در حد شایعات باقی مانده است.

با این حال، باید تأکید کرد که حتی در چارچوب قوانین فعلی، راه کارهای قانونی متعددی برای اعمال اراده متوفی و نزدیک تر کردن سهم الارث ورثه، به ویژه دختران و پسران، وجود دارد. ابزارهایی مانند وصیت نامه رسمی (تا یک سوم اموال)، هبه (بخشش اموال در زمان حیات) و صلح عمری، این امکان را فراهم می آورند تا افراد بتوانند پیش از فوت خود، با برنامه ریزی دقیق، عدالت مورد نظرشان را در تقسیم اموال اعمال کنند و از بروز اختلافات آتی میان وراث جلوگیری نمایند. این روش ها، به ویژه صلح عمری، راهی قدرتمند برای توزیع قطعی و عادلانه اموال بدون نیاز به تنفیذ وراث پس از فوت محسوب می شوند.

در نهایت، با توجه به پیچیدگی های مسائل حقوقی و اهمیت دقت در تنظیم اسناد قانونی، قویاً توصیه می شود که برای هرگونه تصمیم گیری یا برنامه ریزی در خصوص تقسیم ارث و انتقال اموال، حتماً با یک وکیل یا مشاور حقوقی متخصص در امور ارث مشورت کنید. این اقدام، به شما کمک می کند تا با آگاهی کامل از تمامی ابعاد قانونی، از حقوق خود و خانواده تان به بهترین شکل ممکن محافظت کرده و از بروز هرگونه چالش یا سوءتفاهم در آینده پیشگیری نمایید.